In een luxe schoenenwinkel staat een man. Baardje van een dag of twee en aan elke hand een meisje van een jaar of zes. Beiden gehuld in een tutu, een kleurrijke maillot en hippe laarsjes. Ze dwalen wat rond, maar zijn niet echt gericht op de schoenen. “Papa’’, vraagt een van de meisjes. “Als we hier geen schoenen gaan kijken, wat doen we hier dan?’’ “We gaan even iemand gedag zeggen’’, antwoordt de  vader geduldig. Het bijzondere stel is ook de verkoopster niet ontgaan. “Wat een knappe man’’, fluistert ze in het oor van haar collega. “En wat een dotjes van kinderen’’, antwoordt de ander vanachter haar hand. “Daar hoort vast een bloedmooie vrouw bij.’’

Zodra de eerste verkoopster even haar handen vrij heeft, neemt de man zijn kans en stapt op haar af. Hij stelt zich voor: “Aangenaam, ik ben Paul en ik heb een relatie met uw dochter. Ik was toevallig in de buurt en wilde u vast even gedag zeggen.’’ Dan pakt hij de handen van zijn dochters weer vast en loopt met hen de winkel uit.

De hals van de verkoopster kleurt langzaam rood. Dan volgen haar wangen en haar oren. Ze is helemaal beduusd. “Nou ja zeg, nou ja zeg’’, zucht ze. “Gisteren zei mijn dochter wel dat er een nieuwe man in haar leven is, maar dat hij mij zo zou overvallen met een bezoekje aan mijn winkel, dat verwacht je toch niet?’’ Ze is helemaal van de wereld en vergeet de schoenen om haar heen. Ze zou nog een maat groter halen, maar ook dat is ze helemaal kwijt. Ze staart naar de deur alsof ze wil vragen of het allemaal wel echt gebeurt is. Dan raapt ze zichzelf met een diepe zucht weer bij elkaar. “Ik geloof dat mijn wens toch nog is uitgekomen’’, lacht ze. “Ik heb altijd al oma willen worden en volgens mij heb ik zojuist twee kleindochters gekregen.’’