Smombies; een samentrekking van smartphone en zombies. Een term die helaas past bij het straatbeeld van nu. Je ziet ze overal; op de fiets, op terrassen van knusse cafeetjes, in romantische restaurants, op sportclubs en in de auto. De vingers vliegen over het toetsenbord en bij elk geluidje wordt de telefoon even gecheckt. Gewone gesprekken voeren met een kop koffie aan tafel lijkt wel zo 1900. Alles moet worden gevlogt, geblogt of op Insta worden gezet.

Naast het feit dat het soms ronduit onbeschoft is, is het ook knap gevaarlijk. Schoolgaande jeugd zit append op de fiets, scooterjongens racen voorbij terwijl ze vrolijk bellen met hun maten en ook in de auto wordt de telefoon nog lang niet altijd handsfree gebruikt. Je herkent ze onmiddellijk: ze minderen vaart, trekken plots weer op, minderen opnieuw vaart en slingeren van links naar rechts over hun rijstrook. Je ziet het van verre; ze zijn afgeleid. Vaak door dat plingding. Smombies zijn het. En smombies moeten worden aangepakt.

In kroegen zijn er al regels voor: je legt allemaal je telefoon omgekeerd op tafel. De eerste die hem pakt om iets te bekijken, betaalt de rekening. Nou, dan wil je je wel beheersen. Misschien kan iemand ook zoiets verzinnen voor op de weg? Mocht dat niet lukken, stel ik voor om speciale Smombie-agenten aan te stellen. Het boetegeld dat zij innen is gelijk aan hun salaris. Ik solliciteer meteen. Schathemeltjerijk word je daarvan.