Project omschrijving

Afval ruimen in je rolstoel, dat doet Leo Hesselmans uit Mijdrecht bijna dagelijks. © Marlies Wessels

Van condooms tot mondkapjes, niets ontsnapt aan de afvalgrijper van rolstoeler Leo: ‘Mijn bijdrage aan een mooiere wereld’

Gewapend met een verlengde afvalgrijper, handschoenen en vuilniszakken gaat Leo Hesselmans uit Mijdrecht de deur uit. Dat hij in een rolstoel zit, beperkt hem niet.

Hesselmans (68) startte met zijn actie na een gezamenlijke opruimdag met zijn buurtgenoten tijdens Nederland Schoon. ,,Van de gemeente heb ik een verlengde afvalgrijper gekregen’’, vertelt hij. ,,Zo kan ik vanuit mijn rolstoel het afval van de straat pakken.’’

De Mijdrechtenaar, die in een rolstoel zit vanwege verlammingsverschijnselen door een reumatische ziekte, gaat om de dag op pad. ,,Eigenlijk altijd wanneer het weer het toelaat’’, zegt hij. ,,Eerst deed ik vooral het gebied rondom de Janskerk in Mijdrecht, maar mijn territorium wordt steeds een beetje groter. Dat is voor mij ook een heel goede training. Zo blijf ik fit en in beweging.’’

Van de gemeente heb ik een verlengde afvalgrij­per gekregen

Leo Hesselmans

Vindersloon
De Mijdrechtenaar, die geboren werd in Amsterdam, vindt van alles op straat: blikjes, snoeppapier, joints en mondkapjes. ,,Dat laatste zie je de laatste tijd heel veel’’, zegt hij. ,,Toen ik er pas één wilde oprapen, had ik geluk. Er lag een briefje van tien euro naast. Dat moet uit iemands zak gevallen zijn. Ik heb het gedesinfecteerd en in een apart potje gestopt. Vindersloon, noem ik dat. Als ik straks weer naar de Hema kan, ga ik daar een kop koffie met een taartje van bestellen. Arbeid loont, zeggen we weleens toch?’’

Inmiddels kent hij plekken waar hij afval kan vinden op zijn duimpje. ,,Op de parkeerplaatsen bij het Haitsmaplein ligt heel vaak afval’’, zegt hij. ,,Op zijn Amsterdams gezegd: ze pleuren het zo uit hun auto. Dat vind ik wel kwalijk. De prullenbakken staan gewoon verderop.’’

Op zijn Amsterdams gezegd: ze pleuren het zo uit hun auto. Dat vind ik wel kwalijk

Leo Hesselmans

Daarnaast maakt hij zijn ronde langs diverse bankjes. ,,Er zijn bankjes waar standaard echt vieze dingen liggen’’, zegt hij. ,,Dan heb ik het over condooms, lachgaspatronen, restanten van joints en zakdoekjes. Ook dat ruim ik allemaal op.’’

Wanneer hij op pad gaat, is afhankelijk van het weer. ,,Ik wil er niet kletsnat van worden, dus ik ga niet als het regent’’, zegt hij. ,,Daarnaast ga ik niet op zondag. Dat vind ik niet netjes. Dat afval moet dan maar tot de maandag wachten.’’

Eenzaam
Tijdens zijn afvalrondes heeft Hesselmans veel aanspraak van de mensen op straat. ,,Ik doe het niet om op te vallen of voor de aandacht’’, zegt hij. ,,Ik doe het voor mezelf. Thuis komen de muren soms op me af. Dan ben ik ook maar eenzaam met mijn kanaries. Met mijn afvalrondes ben ik lekker buiten en bovendien blijf ik bezig.’’

Toch geniet hij wel van de praatjes die hij maakt. ,,Er zijn ook veel kinderen die op mij reageren’’, zegt hij. ,,Ik wil hen het voorbeeld geven: afvalrapen kan iedereen. Wellicht ontstaat er een sneeuwbaleffect; dat is oorzaak en gevolg in de positieve zin. Je draait het om: wat kun je wel doen om de wereld iets mooier te maken? Juist, dit.’’

Het afvalrapen vormt voor Hesselmans regelmatig een flinke uitdaging. ,,Als ik iets zie, wil ik het ook pakken’’, zegt hij. ,,Vanuit een rolstoel valt dat niet altijd mee. Langs de waterkant doe ik dat trouwens niet hoor… Dat zou echt te gevaarlijk zijn. Ik moet ook een beetje om mezelf letten, maar een uitdaging ga ik niet uit de weg.’’

Thuis komen de muren soms op me af. Dan ben ik ook maar eenzaam met mijn kanarie

Leo Hesselmans

Hoewel de Mijdrechtenaar zelf erg bescheiden is over zijn opruimwerkzaamheden, ziet hij wel wat hij bereikt. ,,Als ik buiten zit te wachten op mijn busje om ergens naar toe te gaan, kijk ik om mij heen’’, zegt hij. ,,Dan zie ik wel dat het schoner is. Mijn bijdrage aan een mooiere wereld.’’